Als vroege vogels verlieten wij ons nestje zaterdagochtend en vlogen wij naar Leeuwarden. Hier mochten wij het strijdtoneel op tegen Leeuwarder Zwaluwen VR2. Deze ploeg had inmiddels 5 punten en was een middenmoter. Nu hebben wij nog geen punten, dus de zoektocht wordt wel steeds groter naar een paar puntjes.

Een goed begin, scheelt de helft

Een andere zoektocht die wij deze zaterdag hadden, was de zoektocht naar de kleedkamer. Na ruim een kwartier zoeken, vonden wij de kleedkamer. Ondanks dat wij vroeg in Leeuwarden waren, hadden wij uiteindelijk nog maar 20 minuten over om in te spelen, want ja…. dat omkleden kost ook tijd natuurlijk. De dug-out was afwezig bij het voetbalveld en hekjes waren er ook niet. Er werden houten pallets ergens weggetoverd en zo creëerden we onze dug-out en tribune. Zonder Timo, Toussaint en Willem hadden we ook veranderingen in onze staf. Ysbrand werd onze nieuwe grens en deed dit foutloos. Daarnaast gingen wij met Nynke als hoofdcoach terug naar “the good old days”, toen we nog een meisjesteam waren.

Alle veranderingen voor de wedstrijd hebben niet echt invloed gehad op de wedstrijd zelf. We voetbalden in het begin er prima doorheen, maar de keepster van Leeuwarder zwaluwen hield elke bal tegen. Daarna kregen wij wat problemen met de snelle vleugelaanvallers en de diepe crosspasses van Leeuwarden. De eerste twee tegengoals kwamen vanuit een corner en die werden binnengekopt. De derde tegengoal kwam vanuit een snelle vleugelaanvaller, die naar binnen sneed en binnenschoot.

Hannah had nog een mooie sliding in huis, waarbij ze een gevaarlijke aanval kon weren. Hoewel wij bij vlaagjes prima overspeelden en druk probeerden te zetten op de goal, stonden wij bij rust 3-0 achter. In de rust hadden we nog even een kleine bespreking en de zoete limonade moest ons energie gaan geven. Volgens sommigen was de scheids ook zo doof als een kwartel en zo blind als een mol, maar van deze beste vent moesten wij onze snaveltjes maar gebekt houden in de tweede helft.

Een vliegende vogel vangt altijd wat, maar in dit geval niet

Wij kregen bij de aftrap van de tweede helft direct een grote kans. Irma kwam door een diepe bal van Berit 1-op-1, maar de keepster kon helaas de bal tegenhouden. De aanval die wij daarop tegen kregen, leidde direct tot een tegendoelpunt. Wij waren als een vogel voor de kat, niet meer te redden dus, want deze wedstrijd winnen, werd hem niet meer. De goals die wij verder kregen kwamen doordat zij fysiek feller en sterker waren en ons aan de hand van diepe crosspasses het moeilijk maakten met hun snelheid, want ze konden lopen als een kievit. Toch hebben wij bij vlagen mooi overgespeeld en Ymkje, die de laatste 10 minuten op mid-mid stond, stichtte nog gevaar maar het mocht niet zo zijn. Iris voorkwam nog de 8-0 door een bal op 1 á 2 meter voor het doel, over de lat te schieten. Het was moeilijker om de bal over het doel te krijgen, dan in het doel, maar het lukte haar! De wedstrijd eindigde in een 7-0 nederlaag.

Wij houden ons maar vast aan de laatste 10 minuten, want toen waren wij sterker. Helaas geven die laatste 10 minuten ons geen punten en dus keerden we zonder punten terug naar ons nestje in de Hommerts voor de derde helft. Oud en vertrouwd! Komende zaterdag mogen we los in Hommerts om 12:30 tegen Sneek Wit Zwart VR2. Hopelijk krijgen we dan weer kleur en pakken we punten. De zoektocht naar de eerste punten gaat verder, want die punten komen echt nog wel!

Groetjes, HJSC VR1