Met Sinterklaas op de stoomboot richting Spanje werd er zaterdagmiddag tóch nog een cadeautje uitgedeeld in Heerenveen. Maar daarover later meer. De manschappen van Timo en Rommert mochten zich gaan opmaken voor een duel in Heerenveen. Net als een paar weken geleden ook nu weer op kunstgras. Dat is toch altijd weer even wennen na een weekje drekracen in Hommerts.

Ondanks de nodige afwezigen (Mark, want kunstgras. En Tristan wegens familieloopje) toch weer meer dan voldoende personeel. Én een gelegenheidsgrens; Theo, ‘vlag op al uw wegen’ Wittermans die een thuiswedstrijd mocht vlaggen omdat Robert (Sinterklaas naar huis brengen) en Feite (bier drinken in het dorpshuis) om geldige redenen verstek moesten laten gaan.

Heerenveen 4-uit.

Dat betekent een optreden op sportpark Skoatterwâld tegen de amateurtak van de bvo uit het dorp. Maar dat dat voor niet iedereen even makkelijk te begrijpen is, ontdekten we zaterdag. Zo stuurde Folkert zijn Tesla op de automatische piloot naar het Abe Lenstra Stadion, waar hij niet alleen Thoetie maar ook de spelersbus van PSV net zag parkeren. Om niet de hele middag achter Guus Til aan te hoeven rennen, stuurde hij zijn bolide daarom toch maar van de plaatselijke sc naar de vv. En dan onze grens. Om kwart over drie nog geen Theo te bekennen. Die stuurde om 10 over 3 zijn Hummer niet het terrein van Skoatterwâld op, maar dat van ‘Nijeskoat’ (Nieuweschoot). Misverstandje in de communicatie met broerlief.

Toen Theo in de tiende minuut zijn plek innam langs de zijlijn, zag hij dat zijn broer en diens co-assistent de volgende elf namen het veld in hadden gestuurd. Johan de B. mocht het na zijn sterke invalbeurten op de laatste man deze keer weer als échte laatste man proberen; met de handschoenen aan op doel. Rechtsback onze lijkbleke Jarno, die een griepje onder de leden had (maar na een Macje het licht die avond weer uitdeed in het dorpshuis). Centraal Piet J. de stikjesskriuwer en Dario J., verhuisd van de linksback. Daar stond Lars P. ditmaal opgesteld, na een week eerder op 10 nog een punt tegen WPB te hebben veroverd. Het viermansmiddenveld bestond uit de gebroeders Mark en Lars van der Veer, box-to-box Folkert en Sander, die zich op 10 steeds meer als een gevind zoogdier in een groot waterbassin begint te voelen. Voorin onze goalgetters Remco en Justin, die na een middagje bankzitten bij het eerste weer klaar was gestoomd voor het grote werk.

De boodschap voor de wedstrijd was deze keer helder. ‘Houd het simpel’, sprak Timo. ‘Jim sitte allegearre al jierren op fuotbal, sommigen binne kampioen wurden mei it earste, dus jo witte wol dat hoe jit it in bal nei de griene kleur moat.’ Met die boodschap in gedachten werd er om kwart over 3 afgetrapt. Wat volgde waren tien minuten pure chaos en veel passes naar de verkeerde kleur. Heerenveen 4 was technisch vaardig en kon beter uit de voeten op het kunstgras dan HJSC. Maar na een minuutje of tien knokte het middenveld zich in het duel, werd er ruimte gevonden om te voetballen en werden er zowaar kansen gecreëerd.

Waar Justin oog in oog met de doelman de grootste kans nog liet liggen, was het even later wel raak. In een uiterste sprint hield Folkert de bal bij de zijlijn binnen, waarna deze via Lars P. bij Piet J. terechtkwam. Sander bewoog tussen de linies slim naar de zijkant, werd aangespeeld en draaide vlug open. Hij keek even naar de zijlijn of zijn vrouwtje wel stond op te letten en gaf daarna een splijtende pass op Remco die HJSC 2 terecht op 0-1 zetten. Timo en Rommert vielen elkaar al rokend in de armen, waarna Grifhorst zijn kans schoon zag om in dit feestgedruis zichzelf in de spits te praten na rust.

Weer met een voorsprong aan de thee na een mooie goal, net als twee maanden eerder tegen Heerenveen 3. Nadat we toen van 4-4-2 naar 4-3-3 schakelden en in de tweede helft overlopen en verslagen werden, was dit een mooie middag om te testen of we wat geleerd hadden van die middag. We gingen opnieuw naar 4-3-3. Thomas in de spits, Collinho op het middenveld en de gebroeders Van der Veer even op het bankje. Met Andries nog achter de hand voor wat rushes langs de zijlijn in het laatste halfuur.

Dat HJSC hardleers is, bewees het na rust. Ook Heerenveen trok een blikje nieuwe spelers open en ondanks de gewonnen toss en de wind in de rug, was het eenrichtingsverkeer richting het doel van HJSC. De gelijkmaker kon niet uitblijven en deed dat ook niet. De kruising hielp nog een keer en Johan de B. moest meerdere keren naar de hoek. Met man en macht probeerden we het punt veilig te stellen, maar het was ons niet gegeven. De prima fluitende leidsman, die ze die middag nog uit de kantine hadden geplukt, zag een strafbare handsbal van Dario. Terwijl onze multifunctionele verdediger toch echt de armen voor zijn borstkas had. Een verlaat Sinterklaascadeautje, helaas voor ons.

Johan de B. was kansloos, waarna Grifhorst het hoofd verloor en na de snelle 3-1 ook nog een strafschop weggaf voor de 4-1. Deze werd door Johan de B. keurig op de lat gekeken. In zijn frustratie had invaller Matsoe Matsoe de – in zijn ogen – grote boosdoener Piet J. daarvoor al een doodschop verkocht, waardoor deze de laatste minuten van het duel heeft gemist. Op een donker en verlaten Skoatterwâld zat het venijn van deze voetbalzaterdag hem duidelijk in de staart. Terwijl op een afstandje de plaatselijke trots op achterstand kwam tegen PSV, stapte Heerenveen 4 vrolijk met de drie punten van het veld. Sportieve wedstrijd, aardige tegenstander, goede eerste helft, mindere tweede en in het laatst wat emoties, maar toen deze na een paar minuten waren afgezakt was de conclusie toch dat we het zelf lieten liggen na rust. Het is niet anders. Volgende week weer een kans. Dan komt Balk 5 op bezoek, de nog zonder puntenverlies zijnde koploper. Gelet op onze ontbrekende veteraan kan dat niet anders dan drie punten opleveren.

Geen punten, maar natuurlijk wel de wekelijkse awards.

De ‘automatische piloot-award’ is voor Folkert. Meestal pakt de auto de afslag naar Fean Plaza, maar het bier van deze pompeblêden wordt toch echt aan de overkant van de A32 getapt.

De ‘Beller is niet altijd sneller-award’ gaat naar Timo en Theo. Meestal hebben broers niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen. Maar deze keer ging er in de communicatie tussen de gebroeders Wittermans toch iets fout. Toegegeven; Skoatterwâld en Nijeskoat klinken natuurlijk als elkaar als Frank en Ronald de Boer aan de telefoon bij Evers Staat Op.

De ‘Juf Wempe-bokaal’ is voor Folkert. Al na tien minuutjes door de knietjes om het vetertje te strikken. Johan de B, die zijn veterdiploma nog haalde onder Juf Wempe (gok ik), zag het gebeuren en reikte de trofee nog tijdens de eerste helft uit.

De ‘zaag van de week-trofee’ was voor Grifhorst. Zelf niet gezien, maar op basis van de aanwezige ooggetuigen een terechte winnaar.

De ‘Jasper Cillessen-award‘ is voor Johan de B. Eindelijk een strafschop gekeerd!

Het ‘Pasen valt vroeg dit jaar-kruis’ is voor Jarno Hofstra. Tijdens de bespreking van Timo leek het erop dat een middagje Tjongerschans logischer leek voor onze lijkbleke en uitgeputte Jarno, maar een uurtje rennen in de regen gevolgd door een stevige maaltijd bij restaurant De Gouden Bogen bleken wonderen te doen. Een wederopstanding van buitengewone proporties.

En tot slot, de ‘Egbert Bethlehem Man of the Match-bokaal’ is door de naamgever van deze trofee toegekend aan Matsoe Matsoe. Toen de kans zich voordeed om thuis tegen Balk zonder het zwarte schaap van de selectie aan te treden, ging Matsoe er met gestrekt been in. Letterlijk. Hij verkocht zijn doodschop als sliding op de tegenstander, maar landde keurig op de binnenkant enkel van Piet J. De kans op resultaat tegen Balk is ineens aanzienlijk vergroot.