Een prachtige dag, ja, dat was het afgelopen zaterdag. ‘’Fjisten te waarm om te voetballen’’, hoor ik bij het verzamelen. Daar waar Hein de programmaboekjes al ‘bijna’ verkocht heeft, ‘’ze zijn al op voordat de eerste supporters aan komen!’’

Op naar Tzummarum, wat? Tzummarum, tussen Pietersburen en Minnertsga. Bijna waren we te laat voor de aftrap, want op de A7 reed onze chauffeur van het busje bijna de Afsluitdijk op. Maar door een oplettende TomTom op de achterbank nam hij gelukkig de laatste afslag richting Harlingen. Nog even door Doangjum, ‘’Doaaangjum,’’ aldus Wietze. Bij binnenkomst in Tzummarum zien wij een viskraam. Dus werd luid aangegeven dat we in de derde helft een vispauze inlassen. Daarnaast wachtte ons nog een aangename verrassing. Atouba was de ballen vergeten. Maar gelukkig konden we de intrapballen van de MO19 lenen (waarvoor dank Nynke en Dennis). Die bleken tijdens de warming-up wel wat zacht te zijn. ‘’De meiden willen ze niet zo hard opgepompt, vertelt Dennis’’

Afijn. Eenmaal aangekomen op de, verlaten maar mooie, accommodatie van vv Tzummarrum zien wij dat we op het hoofdveld mogen spelen. Box-indeling hing er niet. Dus besloten we de eerste de beste lege box in te duiken. Wat blijkt, die scheen van Tzummarum te zijn. ‘’Mooi sa, staan we nu al met 1-0 voor!’’ Ja, als de competitie op psychologische voorsprongen beslist zou worden, dan waren we nu waarschijnlijk koploper geweest.

Na het wekelijkse opstellingspraatje van Atouba besloten we af te zakken naar de wei. Want we hadden nog maar 20 minuten om in te spelen. Vluchtig de, zachte, ballen pakken en snel de warming-up. Die stond overigens haaks met wat Tzummarum interpreteert als warming-up. Met z’n elven op goal schieten.

Nadat de ballen opgeruimd waren, en de mensen op de juiste plek stonden, konden we beginnen met de wedstrijd. It Twadde was meteen scherp. Na twee minuten voetballen had de bal drie keer in het netje achter de keeper van Tzummarum moeten liggen. Een puike redding van de doelman, een schot dat net naast ging en een bal op de lat weerhielden It Twadde van een snelle voorsprong. Saillant detail was dat Arnold (Loppie), weliswaar zonder omhaal, het aluminium raakte. Even kregen de elf op het veld en de mensen langs de kant een hardverzakking, maar helaas, geen snelle voorsprong.

In de eerste helft had It Twadde ver afstand kunnen nemen van Tzummarum, maar steeds miste schoten precisie, ballen gingen naast of de keeper van Tzummarum lag in de weg. Helaas bestaat er ook een bekende voetbalregel. Als je zelf niet scoort, scoort de tegenstander. En dat gebeurde ook. Na een afgeslagen corner wist de spits van Tzummarum de bal buit te maken en schoot de bal bekeken in de linkerbovenhoek. 1-0. Tien minuten later kon Lars weer vissen, want wederom wist Tzummarum opnieuw de goal te vinden. 2-0.

Na de rust probeerden wij de aansluitingstreffer te maken. Driftig gaan we opzoek. Dit resulteert zich in een aantal kansen, maar It Twadde liet het verzilveren na. In de 80^e minuut gooit Tzummarum in de omschakeling de wedstrijd op slot, de rechtsbuiten van Tzummarum is het eindstation na een combinatie en schiet de bal, met ietwat geluk, in de verre hoek. Uiteindelijk weet It Twadde nog wel van ‘de nul’ af te komen. Een uitstekende voorzet van Bauke Gietema wordt beheerst bij de tweede paal door Mario binnengekopt.

De teleurstelling maakte al snel plaats voor de derde helft. Na een paar biertjes bij de gasten in de kantine, waarvoor dank, besluiten we ons naar de viskraam te begeven. Er wachtte ons, alweer, een onaangename verrassing. De kraam was weg. Dan maar wat sixpackjes gerstenat bij de plaatselijke cafetaria inkopen. Na wat babbeltjes over de voormalige dorpskroeg in Hommerts met de stamgasten van Cafetaria Tzummarum te hebben gevoerd, was het tijd om de aankopen over de dorstige passagiers in het busje te verdelen.

Met een ietwat gemengd gevoel over de wedstrijd maar een geslaagde awayday zetten wij weer koers naar Hommerts-Jutrijp. Waar het eerste met 1-0 van vv Heerenveen wist te winnen!