In de laatste editie van Op’e Stip (het voetbalblad voor de jeugd van OHH) stond een prachtig interview met Thijs Dijkstra die we jullie niet willen onthouden. 

Vorig jaar is Thijs Dijkstra gestopt als jeugdtrainer. Een prima reden om hem eens te interviewen voor de Stip. Hij zal in die 48 jaar zeker zo’n 3 á 400 jongens en de nodige meiden de edele grondbeginselen van het voetbal hebben bijgebracht.

Prachtig werk heeft hij het altijd gevonden. Hij hield de jongens altijd voor: we gaan voor het kampioenschap, maar hij wist ook altijd dat er maar één kon winnen. Thies was tevreden, als hij aan het eind van het seizoen kon constateren dat de spelers vooruit waren gegaan. Dat was vaak het geval.

In 48 jaar beleef je met de jeugd natuurlijk het nodige. Bijvoorbeeld de reis met de FIAT 850 naar De Walde.

Vroeger waren er in onze dorpen natuurlijk minder auto’s. Zo moest Thijs met zijn team eens met 2 auto’s naar de wedstrijd. Nou dat ging in 1969 erg praktisch en met minder nadruk op de veiligheid dan tegenwoordig. De FIAT 850 van Thijs had de motor achterin en de kofferruimte zat onder de voorklep. Omdat de passagiersstoel en de achterbank al vol waren, belandde Henk Hoeksma dus in de voorkoffer.

Thijs moet er nog om lachen als hij zich herinnert dat Henk met een piepstem vanachter het dashboard vroeg of ze er al waren, toen de auto voor de Jeltebrug moest wachten. Henk moest nog even een kwartiertje geduld hebben. Tjonge, je zult maar claustrofobie hebben.

Van Elahuizen naar Hommerts.

Thijs is geboren in Elahuizen. Daar werd niet gevoetbald. Met zijn broer Rinze zat hij bij het muziekkorps. Toen de melkfabriek daar failliet ging, verhuisden ze naar Hommerts, dat lag immers mooi dicht bij de grote stad Sneek.

Thijs was een jaar of 16 en begon in het derde. Het volgende jaar vroeg trainer Jacky Haak hem al voor het eerste, hij zag dat Thijs talent had.

HJSC speelde op een modderig veld, waar zomers de schapen op liepen en waar twee straatlantarens zorgden voor de verlichting. Daar moesten ze het mee doen tijdens de trainingen in de winter. De lol was er niet minder om.

Er is in die 48 jaar veel veranderd.

Nadat hij in dienst zit, wordt Thijs gevraagd om jeugd te trainen. Het is dan 1969 en Thijs is 21 jaar. Hij krijgt een prima trainersopleiding in Sneek. Goeie theorie en voor de praktijk moest hij een ploegje ONS-ers trainen. Stadse jongens, dat was heel wat anders, maar het ging hem goed af.

In die 48 jaar is natuurlijk veel veranderd. We hebben inmiddels een geweldige accommodatie.  Vroeger werd de conditie op peil gebracht door soms wel een half uur rondjes te lopen. Nu gebeurt alles met de bal. Dat is beter, je pikt ook direct balvaardigheid op en met baloefeningen is het veel moeilijker je te drukken dan tijdens het rondjes lopen.

De jeugd is ook behoorlijk mondiger geworden. Soms zijn de jongens een beetje te zelfbewust en weten ze in het begin van het seizoen al dat ze kampioen worden en laten dat ook weten. Als het allemaal wat te wild werd, dan was er gelukkig altijd een prima medicijn: geen partijtje. Nou dan ging het standaard weer prima de volgende training.

Toch heeft dat mondige wel wat, er moet ook wat in zitten. Toen een Oudegaaster C-tje tijdens het trainen er duidelijk geen zin in had, spoorde Thijs hem aan door hem er op te wijzen dat hij wel wat meer zijn best mocht doen, Thijs stond daar immers als vrijwilliger, hij werd er niet voor betaald merkte hij op. ‘Nou, ik ook niet’, zei de jongeling, ik sta hier ook niet voor mijn lol in weer en wind. Thijs is maar snel weggelopen, omdat hij het lachen nauwelijks in kon houden.

Hannie doet al 38 jaar de was voor HJSC. Tezamen zijn Thijs en Hannie dus al 86 jaren voor HJSC “in het spier”!!

De broekjes en shirts als altijd spick en span. Dat viel soms niet mee. Soms moesten de smerigste kleding door Hannie eerst met de hand worden gedaan met groene zeep. Het kwam wel voor dat de broekjes pas weer wit werden nadat ze drie keer waren gewassen. Vroeger moesten de katoenen shirts soms zelf gestreken worden en de rugnummers moesten ook regenmatig weer vast worden genaaid. Daarna moesten alle shirts netjes op volgorde worden opgeborgen in de tas. Zo kan Hannie zien of er geen shirts missen.

Tjonge wat gebeurt er wat achter de schermen!!

Als Thijs terugkijkt op zijn trainerscarrière, dan heeft hij daar een goed gevoel bij. Voetbal is het mooiste wat er is en zeker op een dorp is voetbal de belangrijkste bijzaak, zoals Johan Cruijff al zei.

Thijs vindt het nog altijd heerlijk als hij het eerste ziet voetballen en dat hij dan kan constateren dat hij bijna al die jongens mee heeft opgeleid.